Help, daar heb je haar weer - die collega die jou alleen ziet staan als ze iets van je nodig heeft. Ze komt doelbewust op je af en je hebt al oogcontact gemaakt. Er is geen ontkomen meer aan. “Wat fijn dat ik je tref!”, jubelt ze. “Jij bent echt mijn állerlaatste redding!” Of je vanmiddag asje-asje-ásjeblieft nog één keertje voor haar wilt invallen bij die belangrijke vergadering, zodat zij tijd heeft voor die andere klus die ze al veel te lang voor zich uit heeft geschoven en waarvan de deadline vanmiddag om 17:00 uur verstrijkt.

En voor je het door hebt, hoor je jezelf zeggen dat jij de beroerdste niet bent en dat je het natúúrlijk wel van haar wilt overnemen. Terwijl zij weghuppelt en nog even snel over haar schouder naar je roept dat je de beste bent, herinner je je opeens dat je vanmiddag eigenlijk vrij had genomen om met een vriendin te gaan wandelen en bijpraten omdat je daar zo hard aan toe bent.

Herkenbaar?

Misschien heb je ze ook in je omgeving: mensen met wie je na een gesprek denkt “wat is er nou net gebeurd?”

Mensen die het niet lukt om jouw grenzen te (h)erkennen.

Die zo intimiderend of overtuigend op je overkomen, dat “ja” zeggen de enige optie lijkt te zijn, terwijl alles in jou “nee” schreeuwt.

Je hoort jezelf iets toezeggen waarvan je aan alle kanten voelt dat je er spijt van gaat krijgen (een weekend op de hond passen, een dagje helpen in de buurtmoestuin, een vage kennis naar het ziekenhuis brengen én een paar uur later weer ophalen...), maar je bent zo verbluft dat het niet in je opkomt dat je ook kunt weigeren.

Achteraf weet je precíes wat je had moeten zeggen – maar dan heb je het al beloofd en kun je het voor je gevoel niet meer terugdraaien.

En je doet mopperend wat er van je gevraagd is, waardoor het nóg vervelender voelt.

Bloementuin

Pas vertelde iemand mij de metafoor van een bloementuin, die ik een beetje heb aangepast.

Stel, je hebt een grote tuin voor je huis. Er loopt een kronkelpaadje doorheen, met aan beide kanten borders waarin de prachtigste bloemen staan.

Met heel veel zorg, liefde en geduld heb jij deze bloemen opgekweekt, en je geniet iedere dag opnieuw met volle teugen van jouw eigen paradijsje waar je zoveel energie in hebt gestoken.

Op een dag komt een pakketbezorger aanlopen met een grote doos. Hij heeft haast, dus hij neemt de kortste weg naar jouw voordeur. Hij banjert met grote voeten door de borders en stampt onderweg achteloos een deel van je bloemperk plat.

Je buren zijn niet thuis – of je dit pakket even voor hen wilt aannemen.

Zonder jouw antwoord af te wachten zet hij het loodzware pakket op jouw deurmat en stampt hij door de andere border terug naar zijn bestelbus.

Wat zou je kunnen doen?
Laat ik de metafoor van de bloementuin hierbij als voorbeeld nemen.

• Je kunt een hoog hek of prikkeldraad om je tuin heen zetten, zodat er niemand meer binnen kan komen.
• Je kunt een bord “verboden voor pakketbezorgers” neerzetten bij de ingang van je tuin (maar dan heb je zelf ook een probleem als jij een pakketje hebt besteld).
• Je kunt de pakketbezorger vriendelijk vragen of hij voortaan over het pad wil lopen, omdat je zuinig bent op je bloemen.
• Je kunt hem ook laten zien en ervaren hoe mooi jouw tuin is. Hoe prachtig de bloemen eruit zien en hoeveel verschillende kleuren er zijn, hoe lekker ze ruiken, dat er vlinders en bijen op af komen en hoeveel rust het kan geven als je even de tijd neemt om van dat moois te genieten.

Ja, er zijn mensen die geen respect hebben voor jouw grenzen en daar gewoon overheen blijven walsen.

Maar er zijn ook mensen die onbedoeld over jouw grenzen gaan, simpelweg omdat ze niet door hebben dat jij moeite hebt met het innemen van jouw eigen ruimte. Die zelf zo assertief zijn dat het niet eens in hen opkomt dat een ander misschien van nature niet zo goed is in het aangeven van grenzen.   

Dit is geen pleidooi om dus maar te accepteren dat jij altijd moet toegeven aan een ander.

Ik wil je wél oproepen te ontdekken hoe jij ruimte kunt gaan voelen om jouw grenzen aan te geven. Om te zeggen wat het verzoek van die mondige ander met jou doet en waar jouw behoefte ligt.

Wat zou jij doen?

Grenzen stellen kan lastig zijn. Kun je hier wat hulp bij gebruiken? Je bent van harte welkom! 🌻

#komtotbloei #grenzen #assertiviteit #zorgvoorjezelf #flore-coaching